عسل بندگی

---

---

 

سحر بود ،مادر با لبخند مهربانش مرا برای نماز بیدار کرد، پدر با نگاه محکمش به من سلام داد و دست نوازشگرش را بر سرم کشید. ناگهان  رعشه ی وجودم را فراگرفت و دلم پر از مهربانی و محبت شد و خدا را شکر گفته و نماز را اقامه داشته .بعد از نماز نشسته بودم و به نعمت های بیکران  خداوند فکر میکردم که ناگهان این حدیث  به ذهنم خطور کرد،قال رسول الله"ص" :«انَ الولد الصالح ریحانة من ریاحین الجنة» «فرزند صالح گلی است از گلهای بهشت» و مرا به تفکر وا داشت که این پدر و مادر متعهد و صالح هستند که دل در گرو تربیت و پرورش نسل صالح قرار دادند و هم و غم خود را به کار میبرند تا فرزندانی سالم و خداجو و شایسته به جامعه هدیه کنند.  

---

آری شالوده زندگی اگر صحیح باشد ،نتیجه و ثمرش  فرزندان مفید و افتخار افرین هستند و بر عکس اگر شالوده زندگی یعنی پدر و مادر بی تفاوت و بی مسئولیت باشند نتیجه و ثمرش تمدنی فاسد وفرزندانی ناشایسته و غیر مفید است.

آری وظیفه و تکلیف پدر و مادر قبل از تولد فرزند، شروع و در طول حمل و تولد و رشد فرزند ادامه دارد ،یعنی از زمان  انتخاب همسر تا مقدمات حمل فرزند و نوزادی و شیر خوارگی و کودکی که با مهر و نوازش و لطافت روح او را پرورش میدهد و در ادامه نوجوانی ، بلوغ ،جوانی ، ازدواج فرزند و پشتیبانی از فرزند پس از ازدواج و راهنمایی و هدایت او و ....................

آری این پدر و مادر ها هستند که خود را از لحاظ علمی و عملی ساخته و پرداخته و به مسائل اخلاقی و شرعی التزام داشته و از وجود و هستی خود مایه گذاشته اند و مانند شمع سوخته اند، تا با حرارتشان فرزندان قد بکشند.

من خود بارها دیده ام که مادری در قنوت میخواند :« ربنا هب لنا من ازواجنا و ذریتنا قرة اعین و اجعلنا للمتقین اماما.»- به ما از همسران و فرزندانمان آن ده که مایه روشنی چشمان باشد و ما را پیشوای پرهیزگاران بگردان»  سوره مبارکه فرقان /ایه 74 ،که هنوز و هنوز در طلب رشد وتعالی ما هستند.

آری پدر و مادر ها هستند که زمینه ساز و مهیا کننده شرایط لازم و مفید برای سلامت و بلوغ  و رشد و نشاط و کمال فرزندان گام برداشته اند.

کم کم تمام وجودم را گرمای عشق به پدر و مادر فرامیگیرد و به مفهوم احادیث و ایه هایی را که بارها و بارها شنیده و درک نکرده بودم ،پی برده و آنجا که قران می فرماید : « ولا تقل لهما اف » -  به پدر و مادرت وکوچکترین بی محلی نکن  -  چه به حق گفته است ،که این پدر و مادر جایگاه والایی دارند زیرا که تکیه گاه فرزندان بوده اند وهستند ، زیرا که تکیه گاه آنان خداست.آنجا که معصوم میفرماید : برالوالدین واجب و ان کان مشرکین – نیکی به والدین واجب است اگرچه مشرک باشد. 

دلم میخواهد که هر چه بیشتر در ارتباط با پدر و مادر و ارزش آنها بدانم برای همین سراغ سوره لقمان میروم و به آیه 14 میرسم که در این آیه بحث از نعمت وجود پدر و مادر و قرار دادن شکر پدر و مادر در کنار شکر «الله» . حال با هم از حرارت و نفوذ این سخن وحیانی سرمست میشویم : نخست میفرماید : " وما به انسان درباره ی  پدر و مادرش سفارش کردیم "  -و وصینا الانسان بوالدیه –

  انگاه به زحمات فوق العاده ی مادر اشاره کرده ، میگوید : " مادرش او را با نا توانی حمل کرد " و به هنگام بارداری هر روز رنج و ناراحتی  تازه ای را متحمل میشد.- حملته امه وهنا علی وهن – مادران در دوران بارداری گرفتار وهن و سستی میشوند ، چرا که شیره ی جان و مغز استخوانشان را به پرورش جنین خود اختصاص میدهند .

 لذا به دنبال آن می افزاید : " و دوران شیر خوارگی او در دو سال پایان میابد " – و فصاله فی عامین –

 سپس  میگوید : توصیه کردم که : "برای من و برای پدر و مادرت شکر به جا آور"  - ان اشکرلی ولوالدیک –

 و در پایان آیه با لحنی که خالی از تهدید و عتاب نیست میفرماید : " بازگشت همه شما به سوی من است " – الی المصیر- 

 

 مادرم و پدر بهتر از جانم  از امروز بندگی خدا را میکنم  و یاری و همکاری و احترام به شما را،  میخواهم با خدمت به شما  عسل بندگی خدا را بچشم.........